Right on track!

We liggen goed op schema! Maar helaas is dat geen goed nieuws…

In de jaren 70 van de vorige eeuw heeft het befaamde Massachusetts Institute of Technology een model gemaakt van onze maatschappij (vereenvoudigd tot 5 gebieden: grondstoffen, industriële productie, vervuiling, voedsel en bevolking) om te onderzoeken hoe lang we kunnen blijven groeien op een eindige planeet. In het ‘Business as usual’-scenario zou de kentering rond 2030 plaatsvinden. Grondstoffen raken op, vervuiling neemt steeds grotere proporties aan en uiteindelijk daalt de wereldbevolking. Als dat gebeurt, dan stort de economie in en blijft er niet veel over van de samenleving zoals we die nu kennen. Het MIT rekende meerdere scenario’s door, waaronder duurzamer leven, verhogen van de draagkracht van de aarde etc..

Deze scenario’s zijn in 1972 gepubliceerd door de Club van Rome middels het boek ‘Limits to Growth‘.

Inmiddels zijn we 50 jaar verder. Een student van de Harvard University (Gaya Herrington) wilde weten waar onze samenleving ergens op deze voorspellingen staat. Ze kwam er achter dat het niet is bijgehouden. Ze besloot het dus zelf te onderzoeken.

Je raadt het al: we liggen goed op schema.

Van alle doorgerekende scenario’s liggen we akelig precies op schema van het ‘Business As Usual’-scenario. Dit scenario voorspelt een snelle, onbeheersbare ineenstorting van onze samenleving, die zal gaan beginnen rond 2030.

Rond 2030. Het kan ook 10 jaar later zijn, maar hoe dan ook gaan de meeste mensen die nu leven dat dus meemaken.

Kunnen we er nog wat aan doen? Natuurlijk! Maar dat gebeurt niet. Onze overheden zijn met van alles bezig, maar niet met wat nodig is om deze ineenstorting beheersbaar te maken. De huidige regels verhinderen mensen te doen wat goed is, en overheden zijn niet bezig met het maken van nieuwe regels die hier op inspringen. Wat ze wel doen is ‘Business As Usual’ en vooral veel oorlog maken.

Hoe ziet een samenleving er uit die geen last heeft van deze ineenstorting? Heel logisch: weer gaan leven in kringlopen. Stoppen met het verbruiken van grondstoffen en stoppen met het produceren van afval waar we niets mee kunnen. Vooruit naar vroeger, naar voor de industriele revolutie. Want hoewel technologie allerlei problemen kan ‘oplossen‘ is techniek zelf wel de oorzaak van deze problemen. En helaas kan je problemen niet oplossen binnen het paradigma waarin ze ontstonden…

Het grote vraagstuk waar we ons mee bezig zouden moeten houden is: hoeveel niet-duurzaamheid willen we ons permitteren? Een klein beetje? Dan gaat de samenleving heel lang mee, en toekomstige generaties zullen dat zeker waarderen. Of heel veel niet-duurzaamheid? Dan maken wij alles op en zitten toekomstige generaties met de ellende, de vervuiling en de chaos. Maar ik hoor hierover geen politicus…

En dus gaan we verder, precies volgens het schema.